Het projet startte in 1967, op initiatief van de animatoren van een jeugdbeweging in St-Lambrechts-Woluwe.  In 1968  werden de statuten gedeponeerd. Aanvankelijk, was Le Gué een tehuis voor ontspanningsactiviteiten voor jonge volwassenen met een mentale handicap en voor personen met psychologische moeilijkheden,  voor wie geen aangepaste ontspannende activiteiten bestonden. In het begin werd getracht de integratie van die personen te bevorderen door middel van wederzijdse uitwisselingen tussen hen en het omliggend cultureel en sociaal leven.

Zeer snel evolueerde Le Gué naar een bipolaire structuur, met een therapeutische en een culturele pool. De eerste animatoren kregen nieuwe verzoeken, naar maatschappelijke hulp, psychologische begeleiding, huisvesting, enz. Ze beseften dat de sociale uitsluiting niet beperkt was tot de toegang tot culturele oorden. Ook therapeutische maatregelen waren nodig. « Cultuur » en « Therapie » bleken gauw niet te scheiden want beide spelen in op essentiële, existentiële vragen voor de persoon als enkeling en als burger.

Eerst werd le Gué  als ontspanningscentrum erkend. Nadien werd het ook aanvaard als revalidatiecentrum door het Rijksfonds voor Sociale Reklassering van Mindervaliden (RSRMV). In 1974 werd een overeenkomst met het RIZIV getekend waardoor een therapeutisch centrum kon opgericht en betaald personeel aangeworven worden.

De VZW werd gesplitst in 2001 in twee VZW’s : het Dagverblijf « Centre de jour Le Gué », en het Jeugdhuis “Maison des Jeunes « Le Gué ».